0 MANCHESTER'DA İLK GÜNLERİM

16/02/2013 Manchester a geldim arkadaşlar.Şimdi size yazma fırsatı bulabildim.Gelişen olayları aşama aşama  yazayım.

Türkiye de hava alanına girdikten sonra pasaport için pul alıyoruz.Harç pulu 15 tl.
Daha önce rezerve ettirdiğim biletleri check-in yaptırdık tan sonra uçuş saatini beklemeye başladım.
Saat yaklaşınca pasaport kontrol noktasına geçtim.
Pasaport çıkışım yapıldıktan sonrada uçağa binmek için kapıya yöneldim.

Buraya kadar ki olan heyecanım uçağa binmem le birlikte tavan yaptı diyebiliriz.Hüzünün ve heyecananın karışık olduğu bir duygu.Gerçekten zor bir durum :)

Uçak ta eğlence sisteminin olmaması ve koltuk aralarının dar olması.Ve üzerine de 4 saatlik mesafe insanı biraz bunaltıyor.O kadar heyecan var hüzün var bide böyle sıkıntılar insanı Manchester dan iyice soğutuyor.



Uçak iniyor ve kalp atışlarınız git gide artıyor.Uçaktan çıktıktan sonra daha kapının önünde sizi polisler karşılamıyor :) Almanya da karşılıyorlar.Bu bile insanı gerebiliyor emin olun.

Pasaport kontrol noktasına geliyoruz ve burada insan mıyım ben acaba diye tereddütte kalıyorsunuz :)
Nedeni mi? :)

 Nedeni Avrupa vatandaşlarına ve İngiliz vatandaşlarına pasaport gişe önceliği tanınması.Tam size sıra geldiği anda bir İngiliz veya Avrupa vatandaşı kafilesi gelirse öncelik onlara veriliyor.Düşünün artık bunlar insan sa biz neyiz diye ? Neyse yapacak bir şey yok uzun bir beklemenin ardından pasaport kontrolü sırası size geliyor.

Polis 3-5 bir şey soruyor.Neden geldin, nerede kalacaksın vb.Daha sonra parmak izinizi alıp girişinizi onaylıyor.Bavulumu aldıktan sonra ilk işim taksi bulmak oldu.

Taksiye binip yurda doğru yol aldım.Tabi yakınlarımı da aramayı unutmadım.Şu an yurt tayım 4 gün oldu.İlk iki gün hafif hastalanmamın da etkisiyle biraz depresyona girdim.Ben burada ne yapacağım nasıl olacak vb. Etrafı keşfedeyim dedim yurtta otur otur psikolojimi bozacağımı anladım.Yemek yedim alışveriş yaptım.Bir Türk le tanıştım.Bazı insanlarla konuşmaya çalıştım.Tanışabildim en azından.Az ingilizcem olması onlar için sorun değil yardımcı olmak için ellerinden gelenleri yapıyorlar.

Pazartesi okula gittim.Sınav olduk.3-4 yabancı ile konuştum.Böylece kendime olan güvenim artmaya başladı.Sonuçta tek yurt dışına çıkan ben değilim. :) Gün geçtikçe buraya alışıyorum.Sevmeye başlıyorum.Arada özlem ve hüzün de geliyor tabi.Fakat çok kafaya takmadan devam etmek gerekiyor.Yoksa 6 ay burada çok zor geçer.

Öğretmenlerime teşekkür ediyorum.Gayet ilgili ve güler yüzlüler.Beni bu soğuk ülkeye ısındırıyorlar.

Tecrübelerimi aktarmaya devam edeceğim beni takip etmeye devam edin :)

Sağlıcakla kalın.